Antoniemu Słonimskiemu (wiersz klasyka)

Cofa się fala,

w dzień mojego życia,

cywilizacji zwyczajem prastarym -

wyciągając postęp,

powracając w przeszłość,

w groźne szaleństwa,

w fanatyczne wiary,

w epokę dawno zamierzchłą...



Cofajcież się wszyscy

wraz z wielkim odpływem,

który w pasję, w okrucieństwa

wstecz zmierza!

Ja zostanę -



- nikt o mnie nic zapyta -

jak z dna morskiego gwiazda

ramieniem nieżywem

wyraźnie zaryta

w mule wybrzeża -

gwiazda, która świadomie

opuściła fale,

chcąc płynąć naprzód

lub nie płynąć wcale.





Maria Pawlikowska - Jasnorzewska

\"Skamander\" 1935 z. 65