Egzotyczne kwiaty (wiersz klasyka)

Pod zwrotnikami rosną w lasach kwiaty,

Co przybierają wzory fantastyczne -

Strój ich niezwykły, wdzięczny i bogaty,

Cudowne barwy, wonie narkotyczne:

I nęcą zmysły ich korony świetne

I te zapachy z pozoru szlachetne.



Każdy z nich postać rzadkiego motyla

Lub przepych kształtów nieznanych roztoczy,

Z szczeliny drzewa w błękit się wychyla,

Wprawiając w zachwyt podróżnika oczy,

A jednak one soki swoje biorą

Z zgnilizny, w drzewach ukrytej pod korą.



Są i uczucia, szlachetne z pozorów,

Rozpromienione całą blasków tęczą,

Nadziemskiej miary, cudownych kolorów,

Jakby anioły, co w błękitach klęczą

I rozsiewają idealne wonie,

W których wędrowiec sercem swoim tonie.



A jednak, chociaż taki czar roznoszą,

Chociaż cel w sobie przedstawiają wzniosły

I nęcą ludzi nieznaną rozkoszą,

One na drzewie zbutwiałym wyrosły;

Z głębi tajnego powstały zepsucia -

Te fantastycznie błyszczące uczucia.





Adam Asnyk