Cienie (wiersz klasyka)

Mińmy tę ścieżkę. Tuśmy ongi się spotkali
    Wśród świeżej lip zieleni.
Wspomnienie li zostało z tych dni znikłych w dali:
    Nie depcmy drzew tych cieni.

Choć tak samo jak wówczas lśni słońce pogodne,
    Kwiecie wśród traw kobierca:
Słowa, które mi mówisz, są jak cień twój chłodne
    I, jak twój cień, bez serca.

Jakże się jeszcze żywą mojej duszy ostać,
    Nie zmartwieć jako skała:
Gdy cień bez serca na mnie rzuciła twa postać,
    Co przecie serce miała...