Wtajemniczenie (wiersz klasyka)

Wtajemniczenie

Próżność i łakomstwo były jej grzechem

A pokochałem ją w takiej fazie życia

Kiedy sądzi innych pogardliwy rozum

Wtedy przyszło na mnie wtajemniczenie

Bo nie tylko serdecznie lubiły się nasze skóry

I genitalia nasze, jakby dla siebie stworzone

Ale jej sen tuż obok miał nade mną władzę

I jej dzieciństwo w mieście, które śniła

Wszystko co w niej nieśmiałe i naiwne

I lękliwe w przebraniu pewności siebie

Wzruszało mnie, i byłem tak podobny

Aż nie sądząc już więcej nagle zobaczyłem

Dwa moje grzechy; próżność i łakomstwo.