ręce moich przodków (wiersz klasyka)
Zbigniew Herbert
Ręce moich przodków
Bez ustanku pracują we mnie ręce moich przodków
wąskie silne kościste
ręce nawykłe do prowadzenia wierzchowca
władania mieczem szablą szpadą
O jaki wzniosły jest spokój śmiertelnego ciosu
Co chcą powiedzieć ręce moich przodków
oliwkowe ręce z zaświatów
pewnie bym się nie poddał
więc pracują we mnie jak w cieście
z którego ma być ciemny chleb
A co już przekracza moją wyobraźnię
wsadzają mnie szorstko na siodło
a stopy w strzemiona
przysłano:
5 marca 2010
