kołysz się ze mną (wiersz klasyka)

kołysz się ze mną, wszystko smutne –

wariaci w kamiennych domach

bez drzwi,

trędowaci ociekający miłością i pieśnią

żaby usiłujące policzyć

gwiazdy;

kołysz się ze mną, smutne życie –

palce rozpłaszczone na kowadle

starość jak skorupki po śniadaniu

zużyte książki, zużyciu ludzie

zużyte kwiaty, zużyciu miłość

potrzebuje cię:

to uciekło

jak pies albo koń

umarłe albo zgubione

bezlitosne.