pojednanie (wiersz klasyka)

kiedy odeszłaś, myślałem , ze nigdy nie

wrócisz i w końcu nauczyłem się

dobrze z tym czuć.

a teraz sprawa zaczyna się od

nowa

właśnie tu

właśnie teraz.

patrzę

jak piramidy spokojnie stoją z boku, gdy małpa zjada swoje

pchły.

jakoś tak

znowu

wydaje się , ze jesteśmy

radzi jak paczka

fistaszków

spłowiali od słońca

i nagle

schwytani jak dźwięczący

dzwonek.