Literatura

Koniec (wiersz klasyka)

Tadeusz Różewicz



to początek

twarz
zaciśnięta
gruzłowata
zawiązana

skręcona w jeden
supeł
węzeł ze sznura
z postronka

powoli
zaczęła się rozwiązywać
rozluźniać
opadać
w ciszy

zwisła

zapadła się
wklęsła

w strach poniżenie
w ostateczną klęskę
w nic

dobry 9 głosów
przysłano: 13 czerwca 2001

Tadeusz Różewicz

Inne teksty autora

Ocalony
Tadeusz Różewicz
Zostawcie nas
Tadeusz Różewicz
Bez
Tadeusz Różewicz
Kto jest poetą
Tadeusz Różewicz
* * *
Tadeusz Różewicz
Śmiech
Tadeusz Różewicz
Obraz
Tadeusz Różewicz
więcej tekstów »

Strona korzysta z plików cookie w celu realizacji usług zgodnie z Polityką prywatności.
Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do cookie w Twojej przeglądarce.

Zgłoś obraźliwą treść

Uzasadnij swoje zgłoszenie.

wpisz wiadomość

współpraca