Wy, coœcie œmieli manierę zatracić...

BONAGIUNTA ORBICCIANI DA LUCCA (XIII w.)

Voi ch’avete mutata la mainera…

Voi ch’avete mutata la mainera
De li piagenti ditti de l’amore
De la forma dell’esser lá dov’era,
Per avansare ogn’altro trovatore,

Avete fatto como la lumera,
Ch’a le scure partite dá sprendore,
Ma non quine ove luce l’alta spera,
La quale avansa e passa di chiarore.

Cosí passate voi di sottigliansa,
E non si puó trovar chi ben ispogna,
Cotant’é iscura vostra parlatura.

Ed é tenuta grave ‘nsomiliansa,
Ancor che ‘l senno vegna da Bologna,
Traier canson per forsa di scrittura.

Wy, coœcie œmieli manierę zatracić…

Wy, coœcie œmieli manierę zatracić,
W której miłoœnik zawodzi i kwili,
Od jej pierwotnej odchodzšc postaci,
By pozostawić wszystkich innych w tyle

Poetów, jak ten jesteœcie kaganek,
Co gdzieœ w piwnicy rozprasza ciemnoœci,
Któremu miejsce wszak to nie jest znane,
Skšd bije Ÿródło prawdziwej jasnoœci.

W ten sposób w bystrym słowie celujecie,
Którego słuchać nikomu się nie œni,
Tak wasza mowa jest niezrozumiała.

Wielkie dziwactwo się pleni po œwiecie,
Które Bolonia do życia wydała:
Gišć treœć do stylu, a nie styl do treœci.

przełożył Maciej Froński