Młodzi ludzie walczą ze strachem (wiersz klasyka)

Młodzi ludzie walczą ze strachem

jak potrafią, prosto lecz sprawnie.

Leczą z niego staruszki, sąsiadów,

czyli tego, na kogo wypadnie.

Strach ma oczy wyraźne i szkliste,

i źrenice ogromnie duże,

jak przy febrze drżą jego ręce,

a z ust głosu wydobyć nie umie.

Krew mu prawie rozrywa tętnice,

jego włosy siwieją w minucie,

nogi monstrum ma niczym z waty

i choć chce, to nie może uciec.

Młodzi ludzie walczą ze strachem

bardzo sprawnie, naprawdę mi wierzcie.

Nóż kuchenny, pałka, czy kastet,

to wystarczy, by zabić bestię.