krocząc (wiersz)

Ojej. Misz - masz totalny, z ukierunkowaniem na mdłości.
"Kłamałam do gwiazd o niej,
tej co nigdy zaistnieć nie miała." - to jest okrutnie koślawe, niej - tej, co nie miała zaistnieć, a kłamałam, czyli chciała peelka, żeby była, ale to nie było możliwe - no weźże to jakoś po ludzku zapisz. Inwersja tu nie sprzyja.
"Kroczyłam boso przez złote pola" - tu chyba chcesz bardzo pójść w romantyczną konwencję, niestety odchodzisz od niej momentami, co sprawia, że zapomina się o pomyśle, a złote pola brzmią już tylko jak wyrwane z Inwokacji i zupełnie nie pasują.
peelka chodzi, szuka, a wie, że nigdy tam ukochanego nie było - jakież to naiwne, zarzut podobny do tego powyższego o miłości.
Nie no, o tym motylku to ja już nie będę pisać, bo bym musiała być złośliwa.
Kolejno następuje wyliczanka o czym to peelka śniła - gratuluję różnorodności! To jedna noc była?
Aż dziw bierze, że adresat jeszcze się nie śnił, skoro peelka się za nim po łączce uganiała. Choć go tam nie było.

ale się naczytałam.

Chyba przestane pisac o uczuciach bo mi wyraaaaźnie nie wychodzi ;P

Mmm... ja bym proponował najpierw poczytać coś z poetów współczesnych (roczniki '60 wzwyż); dopiero później, z wiedzą teoretyczną, brać się za własne konstruowania. Bo ten powyżej to - no - banał...

Czytam i to duuużo, łącznie z analizami itd. Poświatowska, Hillar, Szymborska- ulubione autorki.

Hmmm.

Znaczy się, analizy popieram! Bo to bardzo dobra droga.