dzielenie skóry na marsjaszu /" Chmurnoryjność w synonimie hipnozy"-31./ (wiersz)

*„odwraca głowę
i widzi
że drzewo do którego przywiązany był Marsjasz
jest siwe

zupełnie”

(Zbigniew Herbert

„Apollo i Marsjasz”)

 

na początku sztuki zawsze

musi być jakiś marsjasz który kolejne

ujęcie czystego artyzmu poczuje na własnej skórze

(choć to tylko mit)

bezpieczne tworzenie to przypasowywanie

elementów skóry cudzej

na własny użytek

w razie obdzierania przynajmniej

zostaje jakaś iskierka

enklawy alternatywy

blizny tatuażu

(choć to tylko mit)

parnas olimp i laury nie są

dla utalentowanych przewracających zasady

ale dla przewrotnych

rewolucje i mesjasze potrzebują marsjaszy

aby ubrać się w ich skórę

aby trafić w wyznawców

których potem pożre i tak

przywdziana skóra

lub pochłonie tatuaż

(choć to tylko mit)

rasowy grek apollo nie mógł przegrać

z nieczystym etnicznie i ideowo sylenem

(nazbyt upojonym nie tylko dionizjami)

pierwotny remis był bowiem podpuchą
gremium rozsądzające zawsze

rozsądza rozsądkiem

(zwłaszcza zdrowym)
sentymenty weryfikuje kieszeń

i stara jak świat zasada

że prawda należy do tego

kto ją sponsoruje

(choć to tylko mit)

u herberta zupełnie

drzewo osiwiało

i być może stąd

najprostsza droga do powstania

brzozy lub

papieru

(choć to tylko mit)

(choć to tylko truizm

z wytatuowanym wierszem)

(choć marsjasz

na zawsze pozostanie

fujarą)