(***) (wiersz)

Mamie i Magdzie

światłość
rozbrzmiewa jak piorun
jeszcze śpisz cała w bieli twoje włosy
to jedwabny wachlarz aureola zła
może jesteś naga jedna noga gdzieś ucieka

może jesteś wolna

jutro się obudzisz
wyjdziesz na powietrze i po prostu będziesz
oddychać tak jak chciałaś dawno temu
kiedy jeszcze byłyśmy dziećmi

patrzę w ciebie jesteś moja i pamiętam
słowa matka siostra wspólna krew
potrafię nawet jeszcze zrobić laurkę powiedzieć

nie zostawiaj

tego co mamy w albumach i w oczach i co mogło być
czymś więcej niż krzykiem na pustej plaży
gdy nas zwiewało w głąb lądu z dala od siebie
umieramy w izolacji nie umiemy się dotknąć
niczym jak tylko zmęczonymi ciałami

bo one jedyne są nieskończone