Dusza (wiersz)

W zagraconej celi
pełnej stęchłego powietrza
leży zmięta i wytarta
z szeroko otwartymi ślepiami
zmęczona
szybko łapie oddech
trzyma się kurczowo życia
wśród śpiących idei
umarłych płodów marzeń
czeka
na koniec wyroku
otwarcie klatki ciała
kojący dotyk Tanatos
na wolność.