zaśrubiny młodzieńcze (gwintyk) (wiersz)

pili długo i treściwie i ja

tam byłem i sok z grejpfruta piłem suchy bezsennie

na kolanach wypalałem wiersze jeden od drugiego lizałem

rany ognia po skrawkach głuchy na protesty że przecież to było

takie bardzo wyszukane w płomieniach jednak miały inny gwint

ławeczka zawsze i sień i tylko papieru zabrakło dla bajki

ogniem

przyjechali w zaraniu na dobrym maju

czyniąc nawiasy dla poprzedniego dnia

syndromem stać się dygresją anty-tezą wobec

przyjechali nabrać sił by nadal wywracać

gdy wrócą złapali za gwinty by poczuć

to co ma menel opanowane wtopiony

w ławeczkę w zaciemnioną sień bez-

-kompromisowo tradycyjnie nic do ukrycia

zbędne papierki woreczki reklamówki złapali

od ręki do ręki sztafeta przeżyć zanim

wywrócą

wielką literaturą mierzą litraż szarobytutututu dosadnie

metodą stanisławskiego by wejść w rolę teatrem chociaż

chwilowym dźwignięciem przyjechali na dobrym maju

czyniąc zawiasy dla wywrócenia elity pojęciem plebsu

na wskroś odręcznie doustnie nie zapominając że przecież

z tego rodzą się rzecznicy sprawiedliwości wszelakiej

za to już należna wdzięczność nie na kredyt bynajmniej

bo zamiary szlachetne i trzeba pamiętać że przyszłość

już taka niechybna więc przyśpieszyli sztafetę równając

a słowiki nic tylko chowają się w śpiewie

przyjechali

wywracać doznaniem namacalnie świat przestawiony

bez metafor bez rozpraw akademickich bo młodość

ma swoje brawa a chodzi o to by sztuka wywróciła

zastane zasady bo idzie o sprawiedliwość to był

dobry maj w zaraniu pojechali by marzenia wybajać

zapowiedzi poszły tylko kapłan zaczął kręcić jasny

gwint w nosie i bój z tym razem to był zimny maj

(ciepły trudno przełknąć) gorzko gorzko

gorzko

po grejpfrucie i dłoń sparzyła się na zawiersznej

zawrócili łby na gwinty nabici w naczynia (zlewu

nikt nie odetkał) czas na podróż pośrubną a żyć

można i bez

papierka (to bardziej echo-

-logiczne)