spytał czy w każdym pijaku nie ma czegoś z odysa (wiersz)

*wiktorowi 'miszczowi" z. w odpowiedzi
a może jego małgorzacie
formuję się melodią na faustet

bo jak mieszać to mieszać
póki za bardzo nie trzęsie

1.

falami ukołysany może opowiadać
kropla po kropli o burzach i przeszkodach
z nagła uderzających w twarz i gromiących
przekleństwem bo w ryj ksantypę która z oddali wiernie

odpenelopia się mitem a nawet jest w stanie zamknąć
się i wymówki i okno i zalatywać i odkrycie męża o niewiedzy

odseparować od rzeczy wiszących mieczem damoklesa albo słonym
kryształkiem posejdona przymrużającego szczerbaty uśmiech na widelcu

2.
albo oko polifemem i guzem na czole nie do końca wiadomej genezy
skądinąd chwieje się podłożem i  wątleniem niepewnym jutra
ale można nasycać mitem okno lekko zaparowane tumanami
i tłumem zwłaszcza że przecież wróżbici niejednokrotnie bywali

i pływali pod wpływem losując z której kolejki wyskoczy licho
niesenne nowym sensem sedna bywa moment że sedes et sapes
zamiast u portu uporem ląduje na gruncie rzeczy i może łka okiem ale nie wolno
nadmiernie więc wyciąga się język zbutwiały i czeka aż spłynie życiodajna sól

3.
to potrafi przypomnieć rosół falami ukołysany może
opowiadać że wykształcił w sobie wiarę w telemacha
który ma z ojca cierpliwość i wybaczy wyrozumiale brak
zabawek i ciała i obecności na kolejnych uroczystościach inicjacyjnych

klepnięciem między łopatki zamiast między brwiny

mówiąc proste cześć ojcze cześć stary

 chodź na piwo uleczy
odlęczy nas

a matka jak zawsze

otworzy ramiona
na widok ma-łzo-nka i dziurawych kieszeni
w ktorych zakonserwował młodość
i potrzebuje być

usynowiony

bez pierdolenia się bo siły
zachwiane przeszłością pot i wiatr

4.
wielokropli z nosa czerwonego
i z morza-jęczeń po przekrwionych oczach
za ciosem płynie chwiejnik i pewnik
że w końcu znajdzie się miejsce

by się wyśnić na dobre okno
zafajdane mitoblagią

albo akurat nastąpi exodus
mojżeszem w krzakach gdy
gardło gorejące bogiem

zastawia sidła z innych kontekstów
wędrującej duszności i trojańskim

konikiem bujanym w parku śródmiejskim
przebudzenia

5.
zawsze są chwile warte rozbicia
na szkle malowanym

i ukrzyżowanym na zakłamanym trawniku
albo buddą objaranym nihilizmami bez filtra

 

i tylko mahomet machnął się kpiną
złośliwego abstynenta tak że

w świętość hojną
można się przesłyszeć i
czuć wodę w koranach

w ocieczce z męki do zadymy

lub peta

albo synkretynicznie dojść do
uzasadnienia postmodernizmu

post w mordzie to piekło

a właściwie apokalipsa podobno

nie ma się czym martwić bo po prostu
jankowi sędziwość świętości zburzyła postrzeganie

a może po  prostu nie miał z kim się napić
i popłynął zapiekle bo mu recenzenci orzekli

że dobre nowiny to nie jest towar chodliwy

więc poszło jak behemot
dziewiątką kier-
-atu wcieleń

na drogę i na cztery nogi chlup

6.
w spadku zostaw

choćby kałużę

to pomoże zapomnieć się

w wylizywaniu poranków

słowa się słaniają