selenada (wiersz)

"przypinasz mnie <szpilką> do księżyca (...)
tłumacz(ąc) że człowiek w pełni
nie może być nigdy szczęśliwy"

"uspokajasz szeptem niemal czułym tak być musi
wszystko zmienia się z fazami
(...) ja też zniknę by wrócić i zacząć od nowiu"

"(...) <już bez wczorajszych> wycieczek w ciemność
nie wołam ci(ebie) przez sen i wiem
co jest po drugiej stronie oczu"

...............................system raczej nie kopiuje italiki - tego nie zmieniałem

o, cześć Bragi :)
Mithril dobrze prawi. Twój tekst ma sporo uroku, ale trzeba by jeszcze nad nim przysiąść i dopieścić. To "cierpliwie" z pierwszego wersu niby ma prowadzić do przerzutni, a jednak dynda sobie nieładnie, niech już raczej będzie z tłumaczeniem, bez dodatkowych zabiegów.


A ten fragment świetny:
"tłumaczysz że człowiek w pełni
nie może być nigdy szczęśliwy"

tej cierpliwości potrzebuję ;-) chodzi tu o systematyczne wbijanie szpilek, to nie jest jednorazowa akcja. peel taki uparty jest, że się trzymać przyszpilony nie chce. w pierwszej wersji przypominam sobie kształt tego wersu w takiej postaci: "cierpliwie przypinasz mnie szpilką do księżyca". w zestawieniu z drugim wersem, przy moim przekonaniu, że ta cierpliwość ważną jest, aż prosiło się o inwersję i przerzutnię, może dlatego rozmyło się to, co dla mnie wydawało się oczywiste.
z mithrilowych zmian najbardziej do mnie trafia ta z drugiej, ale trochę mi się płynność zatraca.