*bezsen* (wiersz)

Jest prawie idealny ;) Piękny

"mój sen rwie się (...) przebudzeń
trudno wziąć (...) powietrza
łatwiej zamienić powieki w skrzydła
co lgną do światła

...........................dwa miejsca od czapy jak dla mnie; fatalny "milion" i "większy łyk"
można bez tak młotkowych środków uwzględnić egzystencjalną apercepcję pierwszych (dwóch) wersów

a potem to trzepotanie z boku na bok
rachityczny taniec o wolność
(...) regenerację

...........................nie kupuję "bezmyśli" - miałkie i naciągane, spokojnie strofa obejdzie się bez tego kwiatka

w nieustannym wrażeniu że świty umierają
za wcześnie i odnawiają się
(...) nie tym wabiącym światłem"

od ostatniego "raza", dużo lepiej, czytelniej, mniej koturnowo i z "treścią" w sam raz na zatrzymanie

* * *

"mój sen rwie się z przebudzeń
przy braku powietrza łatwiej zamienić
powieki w skrzydła co lgną do światła

potem trzepotanie z boku na bok
rachityczny taniec o wolność
lub regenerację w nieustannym wrażeniu

że świty umierają za wcześnie i odnawiają się
już nie tym
wabiącym światłem"

o, dziękuję za tak szybki odzew :) Ana - miło mi, Mith.. wezmę pod uwagę wskazówki, bo wiem, że warto, dziękuję.

Ładnie to ujęłaś. Najładniej tę część:

"a potem to trzepotanie z boku na bok

rachityczny taniec o wolność

o bezmyśl regenerację"

jest dość fajnie,klimatycznie... ale posłuchaj pani czy aby nie późno budzi się puenta? czy aby nie ginie nim się rodzi?