sentyme(ę)nt(lik) połódzki 1990 (wiersz)

podeszła mnie oj aż po-
-czułem w podeszwach potrzebę u-
-cieczki z męki do zadymy wtedy je-
-szcze wybuchowych bojowników tylu

nie było (choć gorąc wiary zapewne) o-
-na była pasierbicą muzułmanina i cało-
-wała tak jak to tylko możliwe
w łodzi (wtedy uwielbiałem widze-

-w) nietrudno było ją nawrócić na 
chrześcijańską miłość na dworcu łódź 
fabryczna mówiła językami trzema po-
-trafiła wydawać wyrażać i mieszać aż

po wybuch (może to czysty
banał ale miała 
na imię joanna) i
kołysała łodzią ja do dzisiaj

jak giaur chóry hurys bujam dy-
-mem fajki w chmury 

zaobłoczkowany każdą
kolejną na myśli i języku na
krzyż i krzyk łamań włosa
chociaż nie wypada

gdy sen
TY (męt-

-lik) (widuję czasami)