nasz czas (wiersz)

rozkwitłaś nadzieją jak róża
czerwona z miłości ze szczęścia 

inna biała czysta jak kropla wody

czas spędzony owinięty w słowa
pcha nas ognisty wiatr namiętności

jak krzew jak drzewo brzozy

wystrugany krzyż przydrożny
nasuwa myśli wyciska łzy

poznany świat nie dziwi 
wprawia w zakłopotanie 

wokół

w nieprawdzie w nieładzie

rodzi się uczucie wiecznej wyobraźni 

nadciąga z nocy cieniem jak księżyc 
na niebie jasny pocałunek nie ugasi

naszej chwili która trwa

 nie zaciera śladów
w głowie obraz wspólnych dni 
troski i nadzieje potęgują coś w co wierzę

odpływam w środek siebie zanurzam

na antypodach w nirwany głębi snu  

nie obudzisz mnie zatopiona w bursztynie 

na czas kosmicznej podróży

o zmroku