samotność (wiersz)

Część świata zgodna z porządkiem rzeczy

zaledwie ułamek bez końca całości

przestała rozumieć ruch zdarzeń

i uleciała w przeciwną stronę.

Staje się oddaleniem

od większej części

nabiera inności kształtu

puchnie ciężkością czasu.

Chciałbym wtedy móc wrócić

do początku normalnego dnia

równego rytmu zadań

niezastanawiania się czemu i po co

dzieją się przeróżne sprawy

w sposoby nieprzywidywalnie ułożone

w czyjś (nie wiem czyj) plan.

Jestem jak skazany na pobyt

w pustej przestrzeni -Ptak nikt.

moje zniknięcie jest prawem

ale też porządkiem.

Kilka kropel łez

spada na ziemię 

z oczu ptaka i skrzydeł

jest pusto na niebie.