ku czystej pamięci (wiersz)

miewam wybujałe ego i nie lubię wielkich liter
po prostu muszę mieć coś nad czym będę mógł 
górować ale pojawia się problem 
istotny gdy pochylam się nad kartką bo nijak 

nie da się tu uciec 
od podobieństwa z pokłonem
to mi nie smakuje a już zupełnie gdy leżę a litery 
choć małe to jednak 

nade mną
dlatego
złap między palce moje rzęsy i zaplątaj

zawiąż jedna po drugiej supłaj i mów
węzełki na chusteczkach kiedyś wyrażały
pamięć supłaj i mów po wszystkim

powieki jak kurtyna
niespecjalnie się przejmując
nieodkrywczym porównaniem
zamkną mnie cicho
i nie zapomnę 

i pamięci nie ufajdam
bo to niemożliwe
by smarkać 

na własne oczy