kawa (wiersz)

tam płuca Ziemi 
na wzgórzach Santos
gdzie kawa puszcza korzenie 
Brazylia w słońcu rozkwita 

małe listki tkliwe
prosząc o dotyk dłoni

kawa dojrzewa w opuszczeniu

a jednak ktoś o niej myśli 
by ją zerwać wysuszyć i zmielić

pobudzi aromatem nie jednego a wielu

poranek bez kawy 
to jak spóźnić się na ważną uroczystość

smak zapach lepsze samopoczucie 
energia i życie wolne od wolnych rodników