Dla Pana Misz Ela (wiersz)

powiedziałem kiedyś do jednej z kobiet

zawieszanie życia na szarości świata

skazane będzie na porażkę

jeżeli napotka dopełnienie

ramy się tworzy, buduje latami

wystawia je na wiatry i słońca

nie pękają od żywiołów potęgi

raczej gniją od własnego środka

nie połączone punkty wypełnień

nie przetrwają bez twardości szkieletu

nie wybiera się prawo czy lewo

lecz całość z przestrzenią środka

nie zrozumiała

dostrzegając jedynie fragmenty

i nie łapiąc popsutego środka

ran rozdrapanych blizn nie widać