tak niewiele (wiersz)

tak jak na lekarstwo mam
 wszystko chcą pozabierać 

gdy nie będę istnieć 
nie obdarujesz mnie 
niejasnym uśmiechem
  
jedynie w pamięci zarys 
krzywego wspomnienia

zablokowany w garści mały świat
zanurzam pod powiekami 
utonąć dziś we łzach 
okryty przygnębieniem szarego dnia 

upływam zużyty 
zblazowany miarą człowieka

wiosna nie nadciąga 
nie zakwitnę  latem