chwila (wiersz)

to był dość jednoznaczny obraz

z niezłapanym sensem

przez niewiarę, że rzeczy się działy

lub niedoświadczenie młodzieńca

stałaś, lekko 

w czymś między sukienką 

a przydługim t-shertem

ze stopą położoną

na piersi jego

i drugą która całowała ziemię

z gładkością na nogach

promieniem słońca na rzęsach

bez majtek

pomiędzy jego pragnieniem

a twoim oddaniem

była nierozłączna przepaść

pozostał bez smaku

bez zapachu

bez dotyku

z wyobrażeniem 

i pamięcią chwili

kiedy cię spotka po latach

a spotka

powróci tylko do tej

niedokończonej chwili

i pomiędzy jego pragnieniem

a twoim oddaniem

wciąż będzie ta sama przepaść