*** (wiersz)
Rafał
ten święty dąb
z urwaną zieloną tabliczką
z drewnianą kapliczką z obrazkiem
słodki Jezusik z otwartym sercem
I nikt się nie zatrzyma
a każdy mimo przechodzi
śpiesząc do pracy żeby cokolwiek
zarobić
lecz dawniej pod świętymi dębami
siedzieli wielcy mędrcy
lata płynęły jak wody rzeki po omszałych kamieniach
a oni czekali na olśnienie
niektórzy całe życie
przychodzili do nich po radę okoliczni
lecz po stuleciach dęby w pień wycięto
a wraz z nimi
mędrców
teraz w ustronnych miejscach
pustelnie bezdenne stawiali
lecz tam już nikt nie przychodził
czuli że tam nic
nie ma...
przysłano:
16 lutego 2019
(historia)
przysłał
Rafał –
16 lutego 2019, 10:10
Zaloguj się Nie masz konta? Zarejestruj się