Ubiorę serce w garnitur (wiersz)

Serce ubiorę w garnitur
łzy zatrzymam tam
skąd pochodzą 
i zęby tylko błysną
pośród czerni

poddam się twojej miłości
owiniętej w królewski papierek 
tak mnie uczyłeś od zawsze
papier kamień
nożyce wojna
aż moje palce krwawiły

nadal nie odlatuję
skrzydła schowałam
ubrałam serce w garnitur
tak jak ty to zrobiłeś 
kiedy twoja głowa 
kipiała żarem i czerwienią

ubrałeś serce w garnitur
za ciasny za wąski 
byś mógł oddychać
a twoje łzy skurczyły go
jeszcze bardziej
ustaliłeś harmonogram
udawanej miłości
i spisałeś w punktach
atramentem swoich żył

ale ono wciąż bije
to serce w garnitur ubrane
pytanie tylko: 
kogo?