W głąb siebie i dalej (wiersz)

Trafiona rykoszetem

śmiertelności

otwiera syryjską opaskę

płochej naiwności

menora nocy

W głąb podróży

pachnie zadumą:

gdzie jest jej miejsce

w tym czy w innym życiu?

Jeszcze chęci

i drgnięcie warg

już urna

ciemnica

Zdrowaśka

Jest przejazdem

garścią prochu