Byłam jestem być może będę (wiersz)

Byłam jak neofitka

pod egidą nieba

jak myśl laminowana

osobliwą treścią

Jestem łzą morza

targaną sztormem

dźwiękiem

opadającej kotwicy

W furcie życia

będę rotą

nieprzemijalności

by kiedyś nie teraz

w korporacji poezji

przekroczyć

wysokie progi Albionu

I choć jeszcze

nie czas umierać

pragnę więcej

niż tylko

zostawić ślad

obcy spojrzeniu

bliski sercu

Kazamata życia

dziewczyny znikąd