W świetle płomienia (wiersz)

Żarem płomienia rozgrzej serca glacjał,

oddechem przytul stęsknione spojrzenie.

Na progu doznań zostańmy jednością,

rozkołysaną impresją bliskości.

Wypełnij duszę trajektorią myśli,

namiętnością słów, nieposkromionych drżeń.

Przytul z miłością oratorium ciała,

sponiewieraj bezwstydem nieśmiałość.

Niech pocałunki permanentnej chwili

zaleją zmysły omdlałe z ekstazy.

Niech ponad nami, w galaktyce wyznań,

plejada uczuć płynie strumieniami.

Nie szczędź dotyku, sensualnych ruchów,

intymnych wzruszeń zaklętych w pieszczocie.

W blasku kominka zatraćmy się w sobie,

za kotarą snu, w medalionie nocy.