Sen (wiersz)
Marcin Olszewski
Nie możesz zasnąć w złocistej pościeli
Gdy tworzę na ciemnym drewnie stołu
Oświetlona płomieniami serca i świec
Toczysz się jak kamień
Z brzegu na brzeg łoża
Organista w pasji zamkniętej w duszy i oczach
Podnosi oczy w ku mozaikom w szybach świątyni
Śpij kochanie. Noc zakochanych szaleńców trwa
Zapukam do drzwi twej duszy
Z gotowym dziełem
Jedyna, najważniejsza na świecie Inspiracjo!
Zatracać się w tobie, to spijać świadomie truciznę
Oczekując na śmierć, kiedyś tam
Lecz z uśmiechem na ustach
Skupiona twoja twarz nad przygodami snu
Nie widzi odrzucanych kart, płonących pomysłów
Spadających książek z biblioteki
Zaklęta moc spokoju. Bo tego potrzebujesz
Walczysz z koszmarami. Odganiam je słowem
Wtuleni w oparach mgły
Na pograniczu ciebie i mnie
Zaśnij. Okryję cię ciepłem oddechu
Zgaszone świece, dym z wiatrem uniósł myśli
Piszę wiersz pocałunkami na twej skórze
Śpij kochanie
Przynajmniej ty, skoro ja nie mogę
Zaloguj się Nie masz konta? Zarejestruj się