Oda 18 Horacego (wiersz)

Oda 18

Nullam, Vare, sacra vite prius severis arborem

Najpierw w twym sadzie posadź szczepy winorośli,

By nadzieja w nich rosła na winne radości,

W duchu wina ukryte. Trzeźwych Pan Bóg karze

Myśli chmurnych nawałą. Ja o winie marzę,

By  o troskach zapomnieć. Kto z nas, pijąc wino,

Nie zapomni o swoich kłopotach z dziewczyną,

Gdy  Bachus mu zastąpi w płochą Wenus wiarę?

Lecz ostrzegam; gdy w piciu przekroczysz swą miarę

Możesz skończyć jak spity nad miarę Lapita

Gdy po bójce z Centaurem ranek go powitał

W izbie wytrzeźwień. Albo Sytońców rodzina.

Ta, gdy szał ją pijaństwa porywać zaczyna,

Traci miarę  i łamie najświętsze zakazy.

Nie chcę cię, przyjacielu, narażać na razy

Oburzonych sąsiadów, więc muzykę przycisz.

Wtedy i głośnej mowy sens łatwiej uchwycisz

I tajemnic nie zdradzisz i  pyszny nie będziesz .

Inaczej na dno spadniesz i rozumu zbędziesz.