Polka (wiersz klasyka)

Gdybym miał lat dwadzieścia pięć 

       I nieprzytomną moją głowę, 

A w głowie nieba jedną piędź 

       I jedno oko lazurowe, 



Może pod okno twoje znów 

       Przyniósłbym wierną mą niewolę, 

Może bym szukał innych słów, 

       Tak jak się szuka wiatru w polu, 



Lecz że już nie mam dawnych lat, 

       A lazur białym śniegiem opadł, 

Opuszczam ciebie, idę w świat, 

       W nieunikniony mój listopad. 



W zamarłym lesie brodzę sam, 

       Do ust przyciskam srebrny grzebień, 

I niewymyślną polkę gram, 

       I nie oglądam się za siebie.