powrót do ojczyzny (wiersz)

Taa, wiesz. No nie zabiłeś mnie. Co chciałeś wyrazić starymi skarpetami?

przede wszystkim rozczarowanie. jeśli dziecko dostanie jako prezent coś praktycznego np część garderoby to jest niepocieszone, bo spodziewało się czego innego.

Ja powiem tak:
Kiedy przeczytałam tekst Lemura, pomyślałam ''o! to jest dopiero coś!'', a kiedy Twój: ''no, to jest taki typowy krystkowy wiersz''. Nic więcej. Wystarczy? Słowem: dla mnie zdecydowanie poległeś, ale spoko, zobaczymy co przedstawisz w bitwie z Jackiem. ;)

o fidze zapomniałaś:P

A może ja jej kibicuję? Nie wpadłeś na to? :P

wpadłem, wpadłem:P

A Ty, szaleńcze, znowu się podejmujesz kilku rzeczy na raz... I wychodzi dość przeciętnie. Zamiast wziąć kiedyś i jakimś jednym konkretnym tekstem zrobić BUM.

ok, ok, się postaram zrobić to bum jak najszybciej, aktualnie pracuję nad sobą. więcej nie powiem, bo jestem zajęty. :P

hm... jakoś "ale" nie wywarło na mnie wrażenia tak silnej broni.

pomysł mi się już rozmył i z kolejnym sie podobnie dzieje. ja już chyba tak mam i żaden pan złota rączka tego ne napravi

Fidze nie ma już co kibicować. Ale wiersz, jak na ciebie to nawet, nawet. Chociaż dałbyś radę lepiej.
Mnie "ale" wybiło z rytmu czytania. Bo początek jest świetny.

Nie marudzić mi tu! To moja domena i proszę mnie ze stanowiska nie wygryzać! Pisać, nie gadać!

"mam milion świeczek na torcie" oj nie. To bardzo, bardzo utarte skojarzenie, bardzo nieodkrywcze.
"stare skarpety" To też bardzo schematyczne. Nie rozumiem takiej automatyzacji tekstu.
"nie dość zabrali " Nie brakuje Ci "że"? Choć mogę się mylić.
"wszystko znów zaczyna nabierać krwawych barw
i ginę w końcu" szyk mi przeszkadza.

To tekst zwykły. niestety nie porwał mnie. Mam wrażenie chwilowej impotencji twórczej, bo metafory kładą się bardziej z każdym kolejnym wersem. Niestety jestem na "nie", ale nie wyrzucaj tego pomysłu, Krystian, bo ciekawy wiersz da się z tego napisać.

się postaram coś z tym uczynić :)