przypadkiem (wiersz)

tu chodzą dzieci, mają wielkie oczy i małe usta; rzadko mówią; są niby przypadkiem

w tej rzeczywistości bowiem wszystko dzieje się przypadkiem; przypadkowo się trąca, wypowiada zdania, podsłuchuje i krzyczy

przypadkiem wchodzi się i wychodzi, a potem opowiada

że czas i przestrzeń, że tu i tam, że gdyby i może

na pewno? – pytają

nikt nie odpowiada, każdy umyka, chowa się i krzyczy, a potem zwala winę na innego

w tej rzeczywistości dzieje się czas - jest niby sen i niby życie

przypadkiem