Na utratne

Na przykrej skale, gdzie nikt nie dochodzi, 
   Zielone drzewo słodkie figi rodzi, 
Których z wronami krucy zażywają, 
   Ludzie żadnego pożytku nie mają; 
Takżeć nie wiem, z kim wszytko drudzy zjedzą, 
   Każe położyć prze cię z dobrą wolą. 
A ludzie godni gdzieś na stronie siedzą.