Na Barbarę

Jakoś mi już skaczesz słabo, 
   Folguj sobie, miła Barbaro, proszę cię. 
Czart ro[z]skakał tego swata, 
   Nie dba nic, choć kto ma lada co przed sobą. 
Okazuje swoje sztuki, 
   Alboć nie wie, że masz w Nuremberku towar? 
Ale ty wżdy nie bądź głupia, 
   Nieznajomym nie daj dudkować przed sobą. 
Nie zwierzaj się leda komu, 
   Nie puszczaj mnichów do dobrego mieszkania. 
I kapłanów się wystrzegaj, 
   Raczej sama zawżdy letanije śpiewaj. 
A chcesz li mię słuchać dalej, 
   Moja Barbaro, nie szacuj dobrych ludzi. 
Zawżdy raczej szukaj zgody, 
   Niech za cię skacze, kto młotem dobrze robi. 
Możesz odpruć i te wzorki, 
   Czyście tak nama z paciorkowym biczykiem. 
A nie dufaj w żadne czary, 
   I pod pierzem szpetny staroświetski biéret. 
Wiedzże, co masz czynić z sobą, 
   Bo lisi ogon za towar nie uchodzi, 
A łotrowie, co to widzą, 
   W oczy pięknie, w kącie szykują swe draby. 
Domyślajże się ostatka, 
   Wszakeś już swym dziatkom marcypan rozdała.