Tren X

Orszulo moja wdzięczna, gdzieś mi się podziała? 
W którą stronę, w którąś się krainę udała? 
Czyś ty nad wszytki nieba wysoko wniesiona
I tam w liczbę aniołków małych policzona? 
Czyliś do raju wzięta? Czyliś na szczęśliwe 
Wyspy zaprowadzona? Czy cię przez teskliwe 
Charon jeziora wiezie i napawa zdrojem 
Niepomnym, że ty nie wiesz nic o płaczu mojem? 
Czy, człowieka zrzuciwszy i myśli dziewicze, 
Wzięłaś na się postawę i piórka słowicze?
Czyli się w czyścu czyścisz, jesli z strony ciała 
Jakakolwiek zmazeczka na tobie została?
Czyś po śmierci tam poszła, kędyś pierwej była, 
Niżeś się na mą ciężką żałość urodziła? 
Gdzieśkolwiek jest, jesliś jest, lituj mej żałości, 
A nie możesz li w onej dawnej swej całości, 
Pociesz mię, jako możesz, a staw' się przede mną 
Lubo snem, lubo cieniem, lub marą nikczemną!