Powązki

Nie chodzę tam  by usłyszeć śpiew wilgi        
popatrzeć jak mikołajek zakwita od dołu do góry        
a cień depce po piętach        
goniąc wiewiórkę ze śmiechem w ogonie        
jak teściowe z zięciami porastają bluszczem        
to nie duch ale pomnik straszy        
jak czyjaś wielka sprawa zdechła zupełnie sama        
choć przy nazwisku łazi robak        
--- smutno żywych kochać ponad miarę       
 jak na grób Rydza --- Śmigłego opadają ciernie                
chodzę dziwię się myślę przemilczam        
ilu młodszych umarło ode mnie