To nieprawda że szczęście (wiersz klasyka)

ile buków opadło

ile szpaków się zbiegło

zimą łączył nas śnieg



potem wrzos optymista

bo zakwita ostatni

gotów by dać nam ślub



to nieprawda że szczęście

najmocniejsze i pierwsze

jak król



Niewidzialny się zjawił

krzyż ogromny ustawił

między tobą a mną