Chmury (wiersz klasyka)

CHMURY


Do was, chmury,
Wzrok ponury
Skrą i łzami!
Sam na ziemi
Pod czarnemi
Chmur wiankami.


Jak duch trumny,
Smutkiem dumny,
Nad szmer domów
Trzymam skronie
Tam - w koronie
Chmur i gromów.


Gdzie wam droga,
Chmury Boga,
Mnie weźmiecie;
Bo ja ciemny,
Mgłą tajemny,
Sam na świecie.


Tam! za wami,
Gdzie wichrami
Burza kręci -
Łzą do łzawic,
Do błyskawic
Skrą pamięci.


Lecę! błyskam!
Skrami ciskam,
Jutro zmarły;
Patrzcie na mnie,
Żyjcie za mnie,
Ludzie! karły!


Tu wam, ludzie,
Na ziem gruzie
Mogił grzędy:
Gdzie chmur droga,
Z wichrem Boga
Mnie tamtędy!


Veytoux, 21 lipca wieczór, 1835 r.