"Kobieta w oknie"-poezje wybrane A.Lundkvist (wiersz klasyka)

To jest twój cień nad rzeką liści,

gdzie wertujesz zaczytaną książkę swoich dni.

Wśród rozbitych muszli leżą dębowe łodzie,

a męźczyźni spoczywają w szklanych trumnach

wśród falujących bród i włosów.

Uśmiechają się z zamkniętymi oczami,

jeszcze pisząc wiersze w swoim śnie.

Przy spotkaniu dwu ryb w rzece zapala się błyskawica-

biały elektryczny kwiat,który poraża wzrok.

Lecz Ty widzisz w rzece siebie

                   bez kapelusza,

z rozpuszczonymi włosami jak wiązkowym korzeniem nocy.

    Widzisz,jak burza,

    kiedy ryby objadły twoje ciało,

    flancuje ciebie jak sadzonkę srebrnego świerka

    na bezludnym,niezmierzonym brzegu.

                   Za tobą

    wbiega nagle dziewczyna ubrana w ogień,

     piękność nosząca w sobie śmierć:

     pozostanie tylko zwęglone drzewo

     rojąco sie od owadzich iskier.

Nad Twoim czołem pędzą galopem konie,

lecz odgłos dudniących kopyt ginie w huku przyboju.

Ściana wody zwieńcza swą ciemność świecącą pianą,

pieścisz siebie,póki piersi nie poczują ust dziecka,

z gwiazdy kapie mleko w noc,która zapadła nad parkiem,

jasmin nad policzkiem Cyganki zanosi się płaczem.

Ksiązka wyslizguje się z twojej ręki w deszczu liści.