Kochająca

Rainer Maria Rilke

To moje okno. W zachwycie
tak bym frunęła za nie,
zbudzona przez świtanie:
a dokąd sięga życie,
a kiedy noc nastanie?

Poza mną w świecie całym
niczego jeszcze nie ma:
a ja przeświecam kryształem,
głębia przyćmiona, niema.

Jeszcze i gwiazdy jak ramą
obejmę sobą; ogromne
serce mam; ono samo
tego - kogo nie pomnę -

pokochałam? pojmała?
więzić wcale nie żąda.
Obco jak karta biała
własny mój los wygląda.

Któż ja jestem, bezbronna
w środku nieskończoności,
chwiejna jak łąka wonna,
którą wiatr w sobie mości,

gdy wołam w strachu dziecinnym,
że ktoś usłyszy wołanie,
przeznaczona, by w Innym
zatracić się niespodzianie.

Inne teksty autora

Rainer Maria Rilke
Rainer Maria Rilke
Rainer Maria Rilke
Rainer Maria Rilke
Rainer Maria Rilke
Rainer Maria Rilke
Rainer Maria Rilke
Rainer Maria Rilke
Rainer Maria Rilke
Rainer Maria Rilke
Rainer Maria Rilke
Rainer Maria Rilke
Rainer Maria Rilke
Rainer Maria Rilke