Literatura

NIE PĘDŹ TAK (wiersz klasyka)

Krzysztof Cezary Buszman

 

 

 

 

Nie pędź tak proszę, zaczekaj

Los słabych miewa w pogardzie

Bo jeśli przed czymś uciekasz

To wiążesz się z tym jeszcze bardziej.

 

 

Wracaj więc proszę do domu

Drogą małych poświęceń

Bo złość do własnych demonów

Sił im dodaje wciąż więcej.

 

 

Pomiędzy nocą, a świtem

Czas daje sen na osłodę

Niech to co dziś jest przesytem

Jutro znów stanie się głodem.

 

 

Wsłuchajmy się w serc orkiestrę

Usłyszmy głos przeznaczenia

Ja kocham Cię jaką jesteś

I wcale nie chcę Cię zmieniać.

 

 

Nawet nie wiedzą co tracą

Ludzie w miłości przegrani

Ci którzy kochają za coś

Zamiast zwyczajnie za nic.

 

 

23.02.2007 Płock


przysłano: 5 marca 2010

Krzysztof Cezary Buszman

Inne teksty autora

Zawziętość w nienawiści
Krzysztof Cezary Buszman
SYZYF
Krzysztof Cezary Buszman
BO MY LUBIMY …
Krzysztof Cezary Buszman
DZIĘKUJĘ, ŻE JESTEŚ
Krzysztof Cezary Buszman
CUKIER I SÓL
Krzysztof Cezary Buszman
A BYŁO ...
Krzysztof Cezary Buszman
ZATAŃCZ JAK TAŃCZYŁ ...
Krzysztof Cezary Buszman
więcej tekstów »

Strona korzysta z plików cookie w celu realizacji usług zgodnie z Polityką prywatności.
Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do cookie w Twojej przeglądarce.

Zgłoś obraźliwą treść

Uzasadnij swoje zgłoszenie.

wpisz wiadomość

współpraca