Nie dam tytułu (wiersz klasyka)

Śmierć ma walkmana.

Jest w ciemnym przedziale

dla nie palących. A cały pociąg rozjaśniony, pełny

spoconych, piwem się pocących.

Śmierć ma kobiecą intuicję. Oczy

utkwiono w moich oczach niewidząco. Oczy

spotykają się w szybie. Nikłe światła wszystkie

za oknem. Małe miasta jak małe cmentarze.

Duże miasta jak pożar. Tu trasa się kończy.

Iść żyć. Udawać cząstkę społeczeństwa.

Robić. Najpierwszy umrze język. Niewierzyć.