Małgosia. zdejmij ze mnie (wiersz)

"nic nie wynika dla mojej w tobą mlecznej drogi" - na pewno w?
tu
tu
tu
lubię takie pisanie, choć mimo wszystko wydaje mi się różne od tego, które zwykle przedstawiasz. tytuł w jakimś nawiązaniu do piosenki o jednej takiej naiwnej?

z - dzięki Justyna. a ja lubię tak czasem napisać. nic już nie kombinować. Skojarzenie z Małgosią z piosenki niezamierzone:) ale tez działa.

Finał wiersza jakże słodko- bolesny Kasiu.

a już myślałem że pójdziesz w stronę realizmu a tu wątek astro-mitologiczny :) Ciekawe.

Rito - finały tak się jakoś ostatnio przedstawiają.
Tomku - realizmu magicznego poszukuję:)

Fajnie z tą mleczną drogą, baśniowo. Choć sytuacja jest raczej daleka od baśni. A w nawiasie boleśnie, nawiasem mówiąc:)

Pukasz do drzwi poetyką osiecką - ale to taki zabieg: oswajanie czytelnika. "Nic się nie bój. Będzie jak zawsze. (...)Lepiej chodźmy, bo papieros gaśnie. Niedługo, pan to czuje, będzie rano (...) - potem ktoś to zaśpiewa z chrypką. I już wierzymy. Idziemy, bo lubimy, gdy śpiewają. A tu nagle niespodzianka. Rezygnujesz z polskich lat gomułkowsko - gierkowskich i wchodzisz w Dezyderatę przyprawioną piołunem - najbardziej nadwiślańskim ziołem. I ten telefon, w którego słuchawce pozostaję wciąż zaklęty...
muszę Ci poszukać osobnej szuflady

pamiętam takie czasy jak to ja pisałem wiersze kosmiczne

Ganimedes.

księżyce kiedy słońc. raczej nie pozbędziesz się kosmosu. to dobre czasy były?