Utopia malowana czy symbolika rajskich ogrodów (wiersz)

matka tak mnie pokochała

że z żadną żoną nie żyję dłużej

niż statystyczne siedem lat

ile można zjeść zupy bez wyrazu

ile można żyć w kłamstwie

upajając się jedynie szalonymi nocami

w dzikim nieokiełznanym ordukaniu słońca

między okresami sezonowej pracy

mam już dość bitej śmietany

z nawrotem lumbago

piję wściekle

rażony cyklicznie

piorunem burzy hormonów

buduję przezornie swoją arkę

sam startując na poszukiwania

kolejnych zielonych