jak u wszystkich naiwnie pojebanych nie zdarzyło się nic (wiersz)

w oddechu poranka

przyodziana w resztki

szlafoka poprzedniego

zaczynasz pierdolić

od dupy strony

myślałem że jest

kapitał na dalsze

za tych parę balang

ustawiasz przed ścianą

przeładowany zamek

ty i twoja skrzynia

bezozonowa dziura

wady wrodzonej

i to już nie jest muszelka

to opaska na oczy

jak ostatni szlug

przed amen

ja też pragnąłem

niedotykanych ramion

motylich skrzydeł

wiersza