z wierszy pisanych palcem w nocniku

jeszcze śnisz
w zakątkach z mitów
stawiając sprawę jasno

świt

dogoni codziennością
kolejnym sztychem
wbitym w mózg

skracając życie
alergicznie
płynnych pytań

które to już wino
gdzie twoja itaka

na porwanych żaglach
pozbawiony steru
na dnie oka
płyniesz

o śmierci
gdzie jesteś o śmierci